Η οικογένεια ως αναντικατάστατο στήριγμα της κοινωνίας

Γράφει ο Τάσος Βασιάδης

Οι πρόσφατες αναφορές στη Διεθνή Ημέρα της Οικογένειας επανέφεραν στο προσκήνιο την σημασία αυτού του θεσμού για την εξασφάλιση της κοινωνικής συνοχής, ιδίως σε μια εποχή που οι αριθμός των κινδύνων που την απειλούν συνεχώς αυξάνεται.

Η Διεθνής Ημέρα της Οικογένειας καθιερώθηκε το 1993 με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 Μαΐου. Αυτός ο ετήσιος εορτασμός αναδεικνύει τη σημαντικότητα που αποδίδει η παγκόσμια κοινότητα στην οικογένεια ως θεμέλιο λίθο της κοινωνίας.

Η σπουδαιότητα του οικογενειακού θεσμού αντικατοπτρίζεται και στις τηλεοπτικές εκπομπές που επαναπροβάλλονται και σημειώνουν σημαντική προτίμηση από το κοινό. Αυτές οι αναβιώσεις των κλασικών τηλεοπτικών σειρών προκαλούν ένα αίσθημα νοσταλγίας στους τηλεθεατές για το οικογενειακό πρότυπο που ίσχυε στο παρελθόν, προτού οι σύγχρονες τάσεις και οι ξένες επιρροές αλλοιώσουν την ελληνική πραγματικότητα.

Η συνύπαρξη σε μια οικογένεια μελών διαφορετικών γενεών, η συλλογική αντιμετώπιση των οικογενειακών και κοινωνικών προκλήσεων, η κοινή αξιοποίηση των οικονομικών πόρων και η στήριξη των ατόμων μέσα από ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς, αποτελούν στοιχεία που είναι βαθιά ριζωμένα στις ιστορικές ελληνικές παραδόσεις.

Μέσω των περιπετειών των τηλεοπτικών οικογενειών, οι τηλεθεατές συνδέονται με αναμνήσεις από παλαιότερες εποχές και βιώνουν συναισθήματα νοσταλγίας για μια οικογενειακή ατμόσφαιρα που ακτινοβολεί ζεστασιά και αλληλεγγύη, αλλά φαίνεται να έχει εκτοπιστεί από τον σύγχρονο τρόπο ζωής.

Οι τηλεοπτικές σειρές επισημαίνουν τη χρειά για προστασία της οικογένειας ως ενός κύριου αναχώματος απέναντι στους κινδύνους που μας περιβάλλουν και υπονομεύουν τη φυσική ύπαρξη κάθε κοινωνικά απομονωμένου πολίτη. Η οικογένεια λειτουργεί ως εργαστήρι αξιών και ιδεών, αναδεικνύοντας την αναντικατάστατη αξία της στην κοινωνία.

Οι πολίτες που αναπτύσσονται μέσα από οικογένειες με δεσμούς και παραδόσεις είναι συχνά εκείνοι που στηρίζουν και προάγουν το ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο. Σε τελική ανάλυση, οι κοινωνίες είναι τόσο πιο ισχυρές και ανθεκτικές απέναντι στους εσωτερικούς και εξωτερικούς κινδύνους, όσο περισσότερες οικογένειες με δυνατούς και ενωμένους δεσμούς συμμετέχουν στη δομή τους.

Τα υψηλά ποσοστά ακροαματικότητας που σημειώνονται στα προβαλλόμενα οικογενειακά πρότυπα από τις τηλεοπτικές σειρές αποδεικνύουν την έκδηλη επιθυμία του σύγχρονου Έλληνα να επιστρέψει σε παραδοσιακές κοινωνικές αξίες, οι οποίες, κατά τη διάρκεια της ιστορικής διαδρομής, έχουν καθορίσει την ανάπτυξη και τη δυναμική του τόπου μας.